W 2023 roku mija dziesięć lat odkąd Joanna Chmielewska zmarła. Niesamowita autorka, która miała wspaniały talent. Rzadko komu bowiem udaje się włączyć do powieści kryminalnej wątki humorystyczne.
To właśnie ona stała się wzorem dla Alka Rogozińskiego, który ma podobny styl pisania jak ona. Łączy kryminał z humorem. Jednak nie o tym młodym pisarzu będzie mowa, ale o Chmielewskiej, jaka pozostawiła po sobie sporych rozmiarów spadek literacki. Jakie jej książki zasługują na uwagę?
„Całe zdanie nieboszczyka”
Jej książki wydają się absurdalne. Surrealne. Co jednak nie oznacza, że nie należy po nie sięgać. Wręcz trzeba je przeczytać. W szczególności, jeżeli ktoś chce być pewny tego, że będzie się mógł przy tym doskonale bawić.
Główną bohaterką jest…Joanna Chmielewska. Czy jest to autorka? Tego właściwie nikt nigdy nie wyjaśnił. Nie jest to jednak ważne. Lepiej przejść do fabuły, która rozpoczyna się porwaniem głównej bohaterki do Brazylii. Powodem tej sytuacji jest nieszczęsna peruka, która sprawiła, że Joanna została wzięta za kogoś, kim nie była. Przez to jednak stała się jedną z głównych bohaterek wątku mafijnego. Brazylia to dopiero początek drogi, bowiem bohaterka odwiedzi również Danie, Francję. Energetyczna bohaterka pokaże, że potrafi zadać o siebie. W szczególności wtedy, kiedy w jej ręku znajdzie się tłuczek do mięsa, którym ciosy będzie rozdawać na prawo i na lewo.
„Lesio i Dzikie Białko”
„Lesio Kubajek postanowił sobie, że zamorduje personalną” – czytając już na wstępie takie słowa, buzia niejednej osoby na pewno się uśmiechnie. Dlaczego? Bo kto sobie tak w ogóle postanawia. No ale w tym przypadku główny bohater postanowił złożyć takie postanowienie, bo jego personalna była dla niego wrogiem numer jeden. Lesio to „szary” architekt, który ma w sobie duszę romantyka i ogromną ilość pomysłów, jakie chciałby zrealizować. Tylko nie pozwala mu na to miłość do alkoholu. Lesio uznał jednak, że z własną personalną musi się rozprawić. Tylko że podejmowane próby nic tak naprawdę nie dają. Babsko jak żyło, tak żyje. Są to książki proste, jakie nawiązują do czasów PRL. Może właśnie dlatego ten prosty, ale bardzo absurdalny humor tak doskonale wszystkich bawi. Zmarła Joanna Chmielewska udowodniła wszystkim, że takie książki jak ta, pomimo mijających czasów, w ogóle nie wychodzą z mody.
Joanna Chmielewska – najlepsza książka, której nie można odmówić uroku
„Wszyscy jesteśmy podejrzani” to kolejna książka, gdzie można spotkać się z ulubioną bohaterką tej autorki. Tym razem Joanna ma wizję na napisanie książki. Co więcej, tym pomysłem dzieli się z kolegami z biura architektonicznego. Fabuła miałaby odnosić się do morderstwa. Zamordowanym miałby zostać jeden z kolegów w pracy. Pomysł zyskuje akceptacje i całe biuro wspiera Joannę w pracach twórczych. Tylko pojawia się jeden problem – owy zamordowany z książki, faktycznie zostaje pozbawiony życia w życiu realnym! I to w ten sam sposób jak w książce! Jak to się stało? Kto jest za to odpowiedzialny?
Wiele osób zauważyło, że powieści tej autorki bazują na doskonale skonstruowanych wątkach, jak w przypadku Agathy Christie. Z tą jednak różnicą, że Chmielewska postanowiła dołożyć do tego swój charakterystyczny humor.
„Klin”
Po tą książkę należy sięgnąć chociażby z tego względu, aby porównać ją z filmową adaptacją pt. „Lekarstwo na miłość”. Główną rolę w tym filmie zagrała jedna z najlepszych aktorek – Kalina Jędrusik. Główna bohaterka – Joanna, wzdycha do pewnego Janusza, który zatrzymał się w mieście. On jednak jest bucem i wykorzystuje jedynie miłość Joanny.
Joanna chciałaby z nim porozmawiać, ale bardzo się tego wstydzi. Namawia jednak do tego przyjaciółkę, która ma Janusza wybadać. I tu właśnie zaczyna się seria pomyłek i zabawnych faktów, ponieważ na drodze Joanny staje inny mężczyzna, który ma stać się klinem na miłość do Janusza. Brzmi wesoło? A to tylko naprawdę wstęp do tego, co czeka na wszystkich czytelników w tej przezabawnej książce.
Zakończenie
Nie brakuje książek Chmielewskiej w nowym wydaniu. Można je otrzymać w sklepach internetowych i tradycyjnych. Popularność na takie publikacje jak: „Studnie Przodków”, „Boczne drogi”, „Nawiedzony dom”, „Wszystko czerwone”, „Romans wszechczasów”, „(Nie)boszczyk mąż”, „Przeklęta bariera”, itd., nie słabnie. Pisarka do dnia dzisiejszego wspominana jest z wielkim radością jako ta, która naprawdę umiała pisać. Szkoda tylko, że nie będzie dane poznać jej nowych dzieł. Zawsze można jednak powrócić do przeczytanych wcześniej tytułów, bo ich czytanie sprawiać będzie ogromną radość.